Archief van
Maand: mei 2017

Auteurs van wie ik meer wil lezen

Auteurs van wie ik meer wil lezen

Van onderstaande auteurs wil ik dolgraag meer lezen. Van welke van deze heb jij al veel uit, of van welke heb je juist nog niets gelezen?

Margaret Atwood
Het eerste boek dat ik van Margaret Atwood las, was The Robber Bride, een boek dat eigenlijk volledig anders is dan haar overige werk. Ze schrijft vooral dystopieën, boeken waarin de wereld er slecht aan toe is. The Robber Bride was dus misschien qua onderwerp geen goed voorbeeld van Atwoods werk, maar wel qua stijl en thema’s. Ik was direct onder de indruk en wilde dus ook vlug meer lezen. Tot nu toe heb ik behalve The Robber Bride alleen nog Oryx and Crake gelezen, wat het eerste boek is in een trilogie. Als volgende wil ik eerst nog The Handmaids Tale lezen.

Sarah Waters
Langzaam maar zeker maak ik mijn weg door de romans van Sarah Waters. Ik ben begonnen met haar eerste, Tipping the Velvet, en las daarna Affinity. Volgende op de lijst is Fingersmith. Waters’ romans spelen zich af in Victoriaans Engeland en zijn geweldige karakterschetsen van vrouwen die meer willen dan wat hun tijd toestaat.

Emily St. John Mandell

Nadat ik Station Eleven uit had, wilde ik het nog eens lezen. Het verhaal was zo mooi en zo complex, zo prachtig geschreven. Ik heb daadwerkelijk geen idee waar haar andere boeken over gaan en in hoeverre ze net zo goed zijn, maar ik ben van plan dit binnenkort te ontdekken.

Hannah Bervoets

Het gebeurt niet vaak dat een Nederlandse auteur mij al vanaf de eerste paar pagina’s intrigeert. Bij Hannah Bervoets was dit bij het lezen van Efter. Hier is niet per se de schrijfstijl het gene dat mij pakte, maar het verhaal. Efter is een dystopie, maar staat zo dicht bij de realiteit dat het je soms verwart. Ivanov zal de volgende zijn die ik lees.

José Saramago
Voor het eerste vak voor mijn master moest ik Seeing (Stad der zienden) lezen. Een politiek verhaal, niet per se iets dat mij interesseert. Toch hield deze roman mijn aandacht. De aparte schrijfstijl en het vreemde gebruik van interpunctie zorgde voor verwarring maar was tegelijkertijd interessant. Stad der zienden is een vervolg op Stad der blinden, die ik nog niet gelezen heb. Voor mijn verjaardag heb ik een groot deel van Saramago’s oeuvre gekregen van mijn vader, dus het wordt hoog tijd dat ik daaraan begin!

Wil je op de hoogte blijven van wat ik lees, volg me op instagram of twitter!

Nog te lezen: Non-Fictie

Nog te lezen: Non-Fictie

Het is weer tijd om te laten zien welke boeken er op mijn kast staan die ik binnenkort wil lezen! Ditmaal duiken we in de non-fictie. Ik lees maar weinig van dit genre en heb er ook niet zo veel, maar alsnog zijn er uiteraard boeken die ik graag wil lezen.

Lees Meer Lees Meer

Recensie: Mijn naam is Leon

Recensie: Mijn naam is Leon

Deze recensie verscheen eerst op Hebban.nl

De negenjarige Leon is in de zevende hemel wanneer zijn broertje Jake geboren wordt. Dat hij erg veel voor hem moet zorgen, is misschien vermoeiend, maar maakt hem weinig uit. Totdat andere mensen voor hen beslissen dat ze beter niet bij hun moeder kunnen wonen en ze in een pleeggezin geplaatst worden. Hoewel pleegmoeder Maureen goed voor de jongens zorgt, mist Leon zijn moeder ontzettend. Maar dan gebeurt ook nog het ergste dat hij zich zou kunnen voorstellen: Jake wordt geadopteerd en moet naar een ander gezin.

Mijn naam is Leon is de debuutroman van de Britse politierechter Kit de Waal (1960). Met een specialisatie in familierecht is zij volledig op de hoogte van het pleegzorgstelsel in Groot-Brittanië. Bij de beschrijving van Leons hartverscheurende situatie benut zij dit dan ook helemaal. Ze brengt de tekortkomingen van het stelsel in beeld, maar laat ook de welwillendheid zien van alle betrokken partijen. Ze maakt duidelijk dat niet alles zwart-wit gezien kan worden. De lezer ziet graag dat de broertjes bij elkaar blijven, maar is dat daadwerkelijk het beste voor beide jongens?

Lees Meer Lees Meer

April 2017

April 2017

April begon mooi. Het was lekker weer, waardoor ik heerlijk in de tuin kon zitten lezen. De eerste paar dagen las ik daardoor ook verschillende boeken uit. War of the WorldsHendrik Groen en Thru-hiking will Break your Heart (oké, die laatste was een luisterboek, maar telt zeker ook).  Ik begon aan De wetten van Connie Palmen en stopte na een paar dagen weer omdat ik het niet leuk vond. Verder begon ik in All the Light we Cannot See, maar die heb ik nog steeds niet uit.

Halverwege april werd het weer stukken slechter. Het Paasweekend was ook rampzalig, maar toch hebben Koen en ik een mooie wandeling van vijftien kilometer gemaakt rondom de Enci-groeve.

Verder was april een goede maand voor muziek, waarbij ik nieuwe bands heb mogen ontdekken.


Ook heb ik in geen tijden meer zo veel films en series gezien als in April. Ik verplichtte Koen om My Girl met me mee te kijken en ook om mee te gaan naar Belle en het beest. We keken de geweldige maar hartverscheurende serie 13 Reasons Why en ik ben verder gegaan met Once Upon a Time.

Afgelopen zaterdag gingen we ook nog naar het theater, naar de show van Marc-Marie Huijbrechts. Een ontroerende en hilarische show.

Nu is het alweer mei. Hopelijk een maand met wat vaker goed weer, meer blogposts en meer boeken!

Wil je deze foto’s en meer eerder zien? Volg me op instagram en twitter!

Spring naar de toolbar