Eerder vanavond is de winnaar van de NS Publieksprijs bekendgemaakt : De wereld volgens Gijp van Michel van Egmond. Dit is het verhaal over de zomer waarin de vriendin van René van der Gijp plotseling overlijdt en Van der Gijp alleen voor zijn vijftienjarige zoon moet zorgen. Wat een sportboek had moeten worden, werd een gevoelig verhaal over rouw en familiebanden.
Allereerst moet ik noemen dat ik geen van de genomineerde boeken gelezen heb en dus ook de winnaar niet. Mijn mening die ik hier ga delen is dus volledig gebaseerd op vooroordelen en ik ben me hier zeer bewust van. Vind jij toch dat ik één van deze boeken moet lezen, probeer me dan te overtuigen!
Ik verwacht van elke prijs die te maken heeft met boeken dat het een literatuurprijs is. Daarom was ik diep teleurgesteld toen ik te horen kreeg dat ik niet was gekozen voor de kernjury, waarvoor ik mij dus wel had aangemeld. Maar toen ik de genomineerde boeken zag, was ik stiekem blij dat ik hier geen tijd in hoefde te steken.
De titel van de prijs zegt het al: het is een publieksprijs, het grote publiek kiest, waardoor je aan de hand van de bestseller top 60 toch wel makkelijk kunt voorspellen welke boeken genomineerd zullen worden en eventueel zullen winnen. De commerciële successen van de afgelopen jaren waren voornamelijk thrillers en (auto)biografieën. De genomineerden van 2017: 5 biografieën en 1 thriller.
De thriller is Huidpijn van Saskia Noort. Ikzelf lees bijna nooit thrillers, maar als ik één van de genomineerde werken zou moeten lezen, zou het deze zijn. Vier van de biografieën zou ik afspiegelen als werken die enkel geproduceerd zijn voor het commerciële succes en de vijfde (De levens van Jan Six) is ben ik bang wél veel gekocht door ambitieuze lezers, maar niet veel gelezen. Hierdoor had ik al niet verwacht dat dit boek zou winnen.
Mijn voorspelling voor de winnaar was Judas van Astrid Holleeder. Een boek waar ik persoonlijk ook geen interesse in heb, maar waarvan ik wel weet dat vooral veel niet-lezers dit boek in huis gehaald hebben. Dit heeft helaas vooral te maken met de sensatie die erom heen hing en niet met de literaire kwaliteiten van dit boek.
Over De wereld volgens Gijp weet ik niet genoeg om daadwerkelijk een oordeel te vellen. Ik denk alleen dat als je ervoor kiest jouw levensverhaal te laten neerpennen door iemand die dag en nacht bij jou in huis is, de keuze wellicht beter had kunnen vallen op een schrijver in plaats van een journalist. Nogmaals: vooroordelen, ik heb het boek niet gelezen. We zullen het ook maar niet gaan hebben over de titelkeuze, waarover, verwacht ik, menig Irving fan een traantje laat.
Oké, natuurlijk is het goed voor de boekenwereld wanneer er wat commerciële successen zijn en ik begrijp ook heel goed dat sommige uitgeverijen af en toe zo’n boek nodig hebben om ook de kleinere fictie-auteurs te kunnen onderhouden. Ik ben ook blij dat er boeken zijn die ervoor zorgen dat mensen die normaal niet gauw een boek zouden oppakken, toch lezen. Mijn elitair, literair georiënteerd brein blijft echter altijd stilletjes denken: lees dan een goed boek.
Follow
