Het komt wel vaker voor dat Korede wordt opgebeld door haar zus Ayoole, die haar hulp nodig heeft. Merkwaardiger is het, dat het ook niet de eerste keer is dat ze haar belt om hulp te vragen bij het opruimen van het lijk van haar geliefde. Ze zegt ze nooit opzettelijk te vermoorden - zelfverdediging, voedselvergiftiging… Maar Korede begint langzaam te vermoeden dat het toch (ook) aan Ayoole moet liggen.

Wanneer Ayoole vervolgens gaat daten met een collega van Korede, op wie Korede zelf nota bene verliefd is, weet ze helemaal niet meer wat ze moet doen. Ze vreest voor zijn leven en bovendien is haar hart gebroken. Moet ze hem vertellen wat er aan de hand is? Zou hij haar geloven?

Omdat ik verwachtte dat deze roman een thriller zou zijn, was ik een beetje teleurgesteld. Hoewel er zeker wat spanning inzit, is het zeker niet eng of bloedstollend. Het is vooral een goed, psychologisch spelletje, met een donkere maar humoristische ondertoon. Dat het genomineerd was voor onder andere de Booker Prize en de Women’s Prize zorgt voor wat hoge verwachtingen wat betreft gelaagdheid en literair gehalte, die zeker niet worden voldaan, maar dat neemt niet weg dat het een goed in elkaar zittende roman is, die je voortdurend nieuwsgierig houdt.

TITEL: Mijn zusje, de seriemoordenaar || AUTEUR: Oyinkan Braithwaite
Vertalers: Astrid Huisman en Roos van de Wardt
UITGEVERIJ: UITGEVERIJ Pluim|| JAAR: 2017 || PAGINA’S: 230