Stel je voor dat je in de tijd kunt reizen. Terug naar één van je favoriete momenten, of juist naar een tijd waarin iets grandioos mis ging zodat je dit kunt redden. Misschien wil je een dierbare nog één keer zien, of een keer in de toekomst kijken. In Before the Coffee Gets Cold is dit allemaal mogelijk. Maar… met heel veel en hele strenge regels.

Allereerst moet je in één specifiek café zijn, maar ook nog eens op een toegewezen plek in dat café. Deze plek mag je tijdens je reis nooit verlaten. Je kunt dus ook niemand ontmoeten die niet in het café was. En de belangrijkste regel: je moet terug naar het heden voordat je koffie koud is.

In Before the Coffee Gets Cold volgen we verschillende verhalen van mensen die de reis in de tijd maken. Het wordt verteld in vignetten, maar het zijn geen op zich zelf staande verhalen. We leren namelijk ook de medewerkers van het café kennen, hetgeen het boek één geheel maakt.

Dit boek heb ik gekocht omdat ik verwachtte dat het een leuk en gezellig tussendoortje zou zijn. Ik kon er niet veel verder naast zitten. Wat is dit hartverscheurend. Mooi, dat zeker, maar vreselijk emotioneel. Dit had ik natuurlijk ook wel kunnen weten als ik wat meer had nagedacht over het concept tijdreizen. Het eerste verhaaltje begint nog best luchtig: een koppel gaat uit elkaar, en zij reist terug in de tijd om te kijken of ze de relatie nog kan redden. Maar het wordt al snel heftiger en droeviger. Het gaat over verlies, rouwverwerking, trauma. Prachtig, 100% een aanrader, maar weet wat je te wachten staat.

Helaas is deze roman (nog) niet vertaald naar het Nederlands.

Koop het boek hier.

titel: before the coffee gets cold || auteur: Toshikazu Kawaguchi
vertaler: Geoffrey Trousselot || Uitgeverij: Picador
aantal pagina’s: 213 || jaar: vert. 2019, ov 2015