Suus Leest

Hava is vijfentwintig en ziek: haar haar is grijs, haar huid doorschijnend en haar ogen zijn zwart. Het is 2020 en zij is niet de enige die ziek is - veel mensen lijden aan deze ‘kleurloosheid’ en het wordt alleen maar erger. Medicatie wordt alleen maar duurder en de overheid lijkt de situatie nauwelijks nog onder controle te kunnen houden. Hava sluit zich aan bij een groep radicalen die gelooft dat de kleurlozen in de nabije toekomst in de meerderheid zullen zijn en dat er actie nodig is.

Toen ik voor de eerste keer hoorde over deze roman, liet het me denken aan de boeken van Hanna Bervoets. Aangezien ik haar stijl en ideeën erg waardeer, en ervan uit ging dat Concept M vergelijkbaar zou zijn, kwam deze direct op mijn ‘to read’ lijstje.

Met betrekking tot plot is deze roman spannend en intrigerend. Het is origineel en neemt interessante en onverwachte wendingen. Helaas liggen de schrijf- en vertelstijl van Aafke Romeijn totaal niet in mijn straatje. Veel van het boek speelt zich af in de auto, waar er radio geluisterd wordt. Voor de radiofragmenten is gekozen voor een ander lettertype (typemachine-achtig) en in mijn ogen past dat er niet bij. Terwijl Hava in de auto zit, wordt er ook constant omschreven op welke autoweg ze is en welke afslag ze wanneer en waarom neemt. Dit boeide me vrij weinig en stoorde me eigenlijk alleen maar.

Wat een andere reden was waarom dit boek niet zo mijn ding was, was omdat er veel te veel omschreven wordt. De wereld die Romeijn presenteert, is natuurlijk nieuw en heeft achtergrond nodig en ik begrijp dat deze keuze gemaakt is. Maar boek is slechts 250 bladzijden en het overgrote deel is geschiedenis en politieke achtergrond. Dit wordt gedeeltelijk via de radioprogramma’s gedaan - en deze gedeelten irriteerden me al - en deels gewoon in het verhaal. Hierdoor stagneerde het plot iets te vaak.

Helaas viel Concept M dus enorm tegen voor mij. Ik had hoge verwachtingen, volg Romeijn met veel plezier op Twitter en het verhaal leek ook écht iets voor mij. Ik kan me echter wel goed voorstellen dat de dingen die mij stoorden, voor anderen totaal geen negatieve punten zijn. Klinkt het verhaal dus als iets waarnaar je benieuwd bent en ben je niet zo’n muggenzifter als ik, sla deze vooral niet over!

Titel: Concept M || Auteur: Aafke Romeijn
Pagina’s: 253 || Uitgeverij: Atlas Contact || Jaar: 2018

 

…

Lees Meer Lees Meer

Met mijn leesclub lees ik elke twee maanden een nieuw thema - per thema dus twee boeken. De eerste twee thema’s had ik zelf gekozen (psychologie en bergen) en het laatste thema heeft de leesclub samen gekozen. Dit werd biografieën. Als ik heel eerlijk ben, vond ik dit een beetje jammer: ik lees liever fictie én ik kan meer vertellen over fictie. Toen het me dus lukte om als eerste boek Jij zegt het van Connie Palmen door te drammen (een van mijn favoriete boeken - fictie maar gebaseerd op het leven van Sylvia Plath en Ted Hughes) was ik erg blij. Maar als tweede boek moest ik er toch echt aan geloven: het werd een biografie over Annie M.G. Schmidt.

Zoals je misschien wel begrijpt, begon ik dus een beetje chagrijnig in Anna. Ik kwam er daardoor ook helemaal niet doorheen. Het hielp ook niet dat het een enorm boek is (478 pagina’s). Gelukkig kwam ik erachter dat ik hem via de bibliotheek ook gratis kon luisteren via de luisterbieb. Dit was dé oplossing: het was alsof ik luisterde naar een documentaire. Dit maakte het stukken minder droog en het zorgde ervoor dat ik snel genoeg tot een punt kwam dat het ook echt interessant werd.

Het boek vertelt over het hele leven van Annie. Hoe ze als kind al gedichtjes schreef, altijd poëzie ambieerde en veel succes had in het toneel. Maar ook over hoe ze zich verzette tegen haar ouders, met jongens op stap ging, veel dronk en rookte.

Het is leuk om erachter te komen hoe één van je favoriete schrijfsters leefde, hoe zij in het leven stond en hoe hard zij heeft moeten werken om daar te komen waar ze was. Daardoor was het erg inspirerend. Wel was het af en toe wat langdradig en herhaaldelijk, waardoor ik uiteindelijk wel erg blij was dat ik hem uit had.

Titel: Anna || Schrijfster: Annejet van der Zijl
Pagina’s: 478 || Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar
Jaar: 2002

 

 

Een man van rond de dertig gaat samen met zijn vriendin op reis. Niet omdat ze zo graag samen even op vakantie gaan, maar omdat hij gedwongen wordt door een sinistere man die volgeling is van de Leider, kopstuk van een extreemrechtse beweging. Deze Leider is ziek en droomt veel over een schaap met een ster op zijn rug. Aan hen de taak dit schaap te zoeken.

…

Lees Meer Lees Meer

Dimitri Verhulst is een Belgische schrijver die ik vaak associeer met Herman Brusselmans. Van Brusselmans heb ik, voordat ik mijn liefde voor literatuur ontdekte, enkele boeken gelezen. Al gauw besloot ik dat het niet echt iets voor mij was. Verhulst is toch écht wat anders, hoewel de titel van deze nogal het tegendeel als verwachting schept.

Kaddisj voor een kut gaat over een instellingskind dat naar de begrafenis gaat van een medebewoonster die uit het leven gestapt is. Hij vertelt over de relatie tussen haar, Gianna, maar ook over het leven in de instelling. Het is soms wat plat, maar meestal indrukwekkend en zo nu en dan verdrietig. Het leest vlot en makkelijk, ook al zijn de onderwerpen dit niet altijd.

…

Lees Meer Lees Meer

Al langer dan een jaar geleden kwam Tim Hofman met zijn dichtbundel Gedichten van de broer van Roos en ik kocht deze vrijwel direct. Zoals het meestal gaat bij mij, bleef deze echter een poos in mijn kast staan voordat ik hem ging lezen. Eindelijk was het zo ver.

Hofmans bundel wordt al te vaak bekritiseerd en er wordt regelmatig genoemd dat dit geen echte literatuur is. Hoewel ik geen poëzie-expert ben, wilde ik dit toch voor mezelf uitmaken en dook ik op een avond in mei in dit boekje.

Ik kon niet stoppen met lezen. Ik had mezelf voorgenomen enkele gedichten te lezen en daarna een ander boek op te pakken, zodat ik niet moe zou worden van de stijl. Dit was echter niet het geval en ik wilde telkens verder lezen. De reden hiervoor is dat het een enorm dynamische collectie is. Het begint met enkele gevoelige gedichten, gaat verder met wat woordgrappen en gedichtelijke verhalen. Als je dan denkt dat je genoeg hebt gehad van de grapjes, komen net weer de gevoelige gedichten. Ontzettend goed gebalanceerd. Hofman is briljant met woorden en letters - als je het geen literatuur wilt noemen, prima, maar je kunt niet ontkennen dat hij woorden en letters slim gebruikt.

Titel: Gedichten van de broer van Roos
Auteur: Tim Hofman || Pagina’s: 88
Uitgeverij: Meulenhoff || Jaar: 2017

Eén van de bekendste Britse auteurs is toch wel Jane Austen. Tijdens mijn studie Engels heb ik dan ook meerdere malen van haar romans mogen proeven. Helaas viel mij dit telkens enorm tegen en bleek al gauw dat ik geen fan was van haar werk. Eén van de weinige boeken van haar dat ik nooit had hoeven lezen, was Pride and Prejudice. Omdat dit Austens bekendste werk is, besloot ik haar nog een laatste kans te geven en deze te lezen.

In het kort: het was geen succes. Waarschijnlijk had dit vooral te maken met mijn eigen vooroordelen met betrekking tot Austen. Een boek lezen terwijl je weet dat je geen van de boeken van deze schrijver tot nu toe hebt kunnen waarderen, zorgt toch voor een zekere desinteresse. Veel mensen vinden Austen gevoelig en grappig en ook dit herkende ik totaal niet in deze roman. Ik vond het wat langdradig, voorspelbaar (oké, ik kende het verhaal ook wel al) en te dramatisch.

Laat ik nog even kort benoemen waar deze roman over gaat: De rijke vrijgezel Mr. Bingly schaft een huis aan in de buurt van de familie Bennet, waarvan nog geen van de dochters getrouwd is. Dit ziet vader Bennet als de uitgelezen kans: Bingly zal toch wel één van zijn dochters leuk vinden. Een van Bingly’s vrienden, Darcy, is ook nog vrijgezel, maar is verschrikkelijk arrogant. Toch valt de dochter Elizabeth voor deze man.

Ik zal dit boek niet afraden: er zijn miljoenen mensen die dit romantische avontuur als favoriet beschouwen. Maar.. de mijne was het niet.

Titel: Pride and Prejudice || Auteur: Jane Austen
Pagina’s: 396 || Uitgeverij: Penguin || Jaar: 1813

 

Wanneer oud-politica Katherina Mercedes Donker gevraagd wordt mee te werken aan haar biografie, weet ze niet goed wat ze moet doen. Samen met de lezer van Aan het eind van de dag haalt ze herinneringen op. Welke zou ze wel delen in de biografie? Welke zijn te persoonlijk, te pijnlijk?

Katharina vraagt zich regelmatig af of ze de juiste keuzes gemaakt heeft, of ze niet te egoïstisch geweest is. Eerlijk - ik kon weinig sympathie ontwikkelen voor deze vrouw. Daardoor stoorde het mij dat ze zichzelf ook in deze beschouwingen nog in het middelpunt van de belangstelling zette.

Toch kan ik de waarde van deze roman wel inzien. Behalve dat het verhaal van Katharina gedeeld wordt, is het ook een soort van Metageschiedenis: van Dolle Mina’s tot de afhankelijkheid van Suriname, van Franco tot Tsjernobyl - alle grote nieuwsitems komen aan het bod. Hierdoor worden de verhoudingen tussen het persoonlijke en wereldlijke op een spannende en goed doordachte manier weergegeven.

Titel: Aan het eind van de dag || Auteur: Nelleke Noordervliet
Pagina’s: 346 || Uitgeverij: Atlas Contact || Jaar: 2016

In Het houden van mannen deelt Myrthe van der Meer haar kennis over het houden van mannen. Alle vragen die iedereen die eraan denkt een man aan te schaffen zich wel eens heeft gesteld, komen aan het bod. Hoe moet een man gehuisvest worden? Wat eet een man? Hoe vaak moet hij uitgelaten worden? Aan het einde van het lezen van deze veldgids weet je of jij geschikt bent voor het nemen van een man, of dat je misschien toch beter voor een hond of kat kunt kiezen.

Het houden van mannen is een boek vol grappige en scherpe opmerkingen. Raak, cynisch en feministisch. Dit laatste niet op een mannenhatende manier, maar juist gericht op gelijkheid (het gaat heus niet alleen over de zogenaamde fouten die mannen maken). Verder deelt Van der Meer zo nu en dan korte gebeurtenissen in haar eigen liefdesleven, wat het boek herkenbaar en persoonlijk maakt. Het gevaar van dit boekje is dat het soms wat veel wordt: op een gegeven moment weet je het wel. Daarom mijn tip, lees elke dag één of twee hoofdstukjes en probeer deze niet in één ruk uit te lezen.

Een aanrader als leuk boekje tussendoor!

Vreemd genoeg heeft de man - in tegenstelling tot vrijwel ieder ander dier - geen staart. Aangezien de staart door de andere dieren niet alleen gebruikt wordt voor de balans, maar ook in de onderlinge communicatie, is het logisch dat men in de communicatie met de man regelmatig het gevoel heeft dat het iets mist.

Titel: Het houden van mannen || Auteur: Myrthe van der Meer
Pagina’s: 218 || Uitgeverij: The House of Books || Jaar: 2017

Volg me op twitter en instagram!

De Rotterdamse Felix besluit naar New York te vertrekken voor een studie journalistiek. Hij heeft daar wat opstartproblemen, maar met hulp van één van zijn medestudenten vindt hij een onderwerp voor een artikel. Professor Helena Frank is namelijk onlangs geschorst en iedereen is nieuwsgierig naar de reden daarvoor. Felix regelt een interview met haar, maar is meer geïnteresseerd in haar onderzoek dan in de reden van schorsing. Helena doet namelijk onderzoek naar het ontstaan van aids en is benieuwd welke rol de Russische wetenschapper Ilya Ivanov daarin gespeeld heeft met zijn experimenten waarbij hij mensen en apen probeerde te kruisen. Felix leert langzaam meer en meer geheimen en wanneer hij merkt dat het misschien te ver begint te gaan, kan hij zich niet meer terugtrekken.

…

Lees Meer Lees Meer