Af en toe lees ik een boek, heb ik er wel een mening over, maar vind ik het onnodig een hele recensie te schrijven. Vandaag heb ik er daar één van: de moderne klassieker Lolita van Vladimir Nabokov.

Taal voor de leuk  is het derde taalboek van Paulien Cornelissen. Net als Taal is zeg maar echt mijn ding en En dan nog iets bestaat dit boek uit allerlei korte stukjes waarin Cornelisse mensen en hun taal observeert, beschrijft en bekritiseert.

Het zestienjarige meisje Nao heeft besloten dat er maar één manier is om aan haar verschrikkelijke leven in Tokio te ontsnappen: zelfmoord. Maar voor ze dit kan doen, wil ze het verhaal van haar grootmoeder opschrijven.

Mattias is dood, deze acht mensen blijven achter. Na Mattias vertelt hun verhaal. 

Wanneer de dochter van weduwnaar Leo opeens thuiskomt met een "tijdelijke, maximaal voor een jaartje" pleegzoon, wordt het leven van Leo op z'n kop gegooid. Maar stukken minder dan hij verwacht had. De pleegzoon, Martino, blijkt rustig, teruggetrokken en bijna altijd erg netjes en vriendelijk. Als Martino jaar in, jaar uit, maar niet geadopteerd wordt, ontstaat er een bijzondere band tussen deze twee mannen.

Wanneer Sydney’s vader overlijdt in een bizar auto-ongeluk, vindt Sydney het moeilijk te geloven dat het een ongeluk was. Haar vader was psychiater, de enige in de omgeving, en kende dus de grootste en diepste geheimen in het dorp. Heeft iemand hem het zwijgen opgelegd? En waarom zou het populairste meisje van de hele school, June Copeland, aanwezig zijn op de begrafenis?

Veda's vrienden zijn succesvol. Na hun studie hebben zij een passende, goede baan gevonden, hebben ze een vaste relatie, en langzaam laten zij het studentenleven achter zich. Veda zelf heeft hier meer moeite mee.

In oktober 1949 arriveert Frank McCourt in de VS. Hij is dan wel geboren in New York, maar toen hij nog jong was, zijn zijn ouders terug verhuisd naar hun geboorteland: Ierland. Hij leefde zijn hele jeugd in armoede en is vastberaden in de VS zijn geluk te vinden.

Tertuliano Máximo Afonso's leven is wat saai. Hij is niet helemaal tevreden met zijn werk, en al helemaal niet met zijn vriendin. Wanneer hij dan bij toeval een film kijkt waarbij een van de figuranten verbazingwekkend veel op hem lijkt, grijpt hij deze kans om zijn leven interessanter te maken met beide handen. Al gauw raakt Tertuliano volledig geobsedeerd door zijn dubbelganger en doet hij er alles aan te achterhalen wie deze man is.