Ik vind het zó moeilijk om een recensie te schrijven van een boek waar ik niet zo veel aan vond, terwijl de hele wereld het geweldig vindt.
— SuusLeest (@Suus_Leest) 1 november 2022
Vandaar ook geen uitgebreide recensie, maar wel even kort mijn mening.
De verrader gaat over een naamloze Afro-Amerikaan uit Dickens, een voornamelijk ‘zwarte’ en Latino voorstad van Los Angeles. Als de ik-figuur er achterkomt dat zijn plekje van de kaart gewist is, wil hij alles eraan doen dit tegen te gaan. Zijn plan: slavernij en segregatie opnieuw invoeren.
Er valt niet te missen dat het boek satirisch bedoeld is. Het laat zien welke absurde ideeën de wereld geleid hebben en soms nog steeds zichtbaar zijn in de samenleving. Veel critici hebben het boek dan ook als hilarisch omschreven. Ikzelf heb misschien een paar keer gegniffeld, maar daar houdt het dan ook mee op. Ik vond het ontzettend moeilijk te volgen, er waren veel verwijzingen naar popcultuur die ik niet helemaal begreep, maar ook de schrijfstijl zorgde ervoor dat ik soms de draad helemaal kwijt was.
Eerlijk is eerlijk, er waren een aantal hele goede stukken. Helaas duurden deze dan slechts enkele zinnen en werd daarna weer onbegrijpelijk en vreemd. Hoe dit boek de Man Booker heeft kunnen winnen, ik weet het niet… In het kort: sla deze maar over.
Jaar: 2016 (vertaling 2017) || Pagina’s: 304