Wanneer oud-politica Katherina Mercedes Donker gevraagd wordt mee te werken aan haar biografie, weet ze niet goed wat ze moet doen. Samen met de lezer van Aan het eind van de dag haalt ze herinneringen op. Welke zou ze wel delen in de biografie? Welke zijn te persoonlijk, te pijnlijk?
Katharina vraagt zich regelmatig af of ze de juiste keuzes gemaakt heeft, of ze niet te egoïstisch geweest is. Eerlijk - ik kon weinig sympathie ontwikkelen voor deze vrouw. Daardoor stoorde het mij dat ze zichzelf ook in deze beschouwingen nog in het middelpunt van de belangstelling zette.
Toch kan ik de waarde van deze roman wel inzien. Behalve dat het verhaal van Katharina gedeeld wordt, is het ook een soort van Metageschiedenis: van Dolle Mina’s tot de afhankelijkheid van Suriname, van Franco tot Tsjernobyl - alle grote nieuwsitems komen aan het bod. Hierdoor worden de verhoudingen tussen het persoonlijke en wereldlijke op een spannende en goed doordachte manier weergegeven.
